Soul Eater PBF

Neko szla przez miasto, cóż najchętniej to by je zniszczyła. Ale teraz nie chciała, a raczej nie mogła. Jej kochane trzy siostrzyczki, zadbały oto by nie mogła dać upust swojej mocy. Pewnie jej się bały lub coś takiego, teraz była bez swoich ogonów. Lecz już nie długo, nie długo znów będzie miała swoją moc. i tym razem nie da się wykorzystać jak ostatnim, cóż tak było wykorzystały ja by przejąc władze. Bo w formie lisa z ogonami nie panuje nad sobą.
-Eh kiedyś je dorwę, i wtedy im pokarzę.
Mrukęła pod nosem, i usiadła gdzieś miała tu ładny widok. Ukrywała swoją duszę, choć tyle mogła robić.

Siedziała tu przez chwile, nie wiedziała co ma robić. Myślała jak zemścić się na siostrach, gdyż wykorzystały ją. By następnie zapieczętować jej moc, przez to uczyniły ją bez bronną. Była wściekła lecz sama sobie teraz nie poradzi.
-Długo będziesz tam siedział?
Mruknęła tylko, czyżby go wyczuła? A no tak nos miała bardzo czuły szczególnie na demony i ludzi. Lecz teraz miała inne zmartwienie, była przecież jedną z najpotężniejszych wiedź. A może i najlepsza z nich? Ale teraz była nikim, nawet jednego ogona. Jak je znów uwolnić.

-Od początku, lecz nie była pewna. I dobrze ze ludzi nie ma, nie lubię ich.
Będąc w jej cieniu chłopak mógł poczuć coś jeszcze, coś potwornego to był lis z dziewięcioma ogonami. Lecz na razie uśpiony, ale i tak emanowała ogromną mocą. Więc raczej nie bała się chodzić gdzie chciała, to wystarczyło do odpędzenia wszystkiego.
-Taa, a co ty tu robisz?
Spytała, nie reagowała na to ze on był w jej cieniu. A może na wet traktowała go jak zwierzaka? Który właśnie tulił się do swej pani?

W tym monecie oczy jej zrobiły się jak u kota, warknęła była wściekła. Oj chyba demonek trafił w czuły punkt.
-Demonie, nie dorastasz mi do pięt. Lecz ja nie mam pałacu, nie jestem taka. Nie zagrzała bym miejsca w pałacu.
Patrzyła przed siebie, i nie wiadomo skąd kamień rzucił się w to miejsce. Umiała kilka sztuczek, lecz nie były niczym wielkim. A to po chwili małe płomyczki ognia krążyły wokoło.
-Nędzni ludzie pozabijała bym ich.
Miała w łapce, laleczkę jakiegoś kolesia i wbiła pazurek w jego brzuch.
-Powiedz mi, co zniszczyło to wielkie miasto. I jak owe wiedźmy władzę przejęły?

-Taa jesteś od brudnej roboty.
Nadal nie niego nie patrzyła, bardziej na miasto. Patrzyła co zrobiła gdy jej siostry ją oszukały.
-Lecz skąd wiesz ze mogę wiedzieć tyle co ty?
Podniosła się w końcu, i odwróciła do niego. Laleczka splunęła, lecz ona nic sobie z tego nie robiła.  Miał przelewać krew ciekawe.
-A co byś zrobił gdybym powiedział co że mogę dać ci trzy wiedźmy? Te najsilniejsze?

-Nie odpowiedziałeś.
Stwierdziła i podeszłą do niego.
-Lecz mogłabym ci pomóc, lecz jak widzę nie chcesz tego.
Patrzyła na niego oczami jak u lisa. Musi sobie radzić a ma teraz do tego okazję.

-Hmm no nie wiem, zwabieniem ich. Lub pomóc w odszukaniu ich?
Znów się zbliżyła do niego, spojrzała zalotnie na niego. Palcami szła po jego torsie, by na brodzie skończyć.
-Haczyk? Był by mały, po prostu był byś u mego boku.

-Lecz kto mówi o przywiązaniu kochaniu.
Uśmiechnęła się zalotnie, i jak na potwierdzenie swoich słów pojawiła się dusza ludzka.
-Jeśli chcesz to może być zaliczka. A Jeśli nie, ma inny pomysł.
przejechał językiem po swojej dłoni i ramieniu. Zraniła się w nadgarstek, zaczęła lecieć krew. Zamoczyła w niej język, i co zrobiła? Patrząc na niego z pożądaniem przeje chała po jego szyi i policzku. Mógł poczuć przypływ mocy. Odsunęła się od niego i znów polizała rankę,a ta zagoiła się.
-To mały pokaz co byś miał. Mógłbyś używać mojej mocy, lecz nie całej. To zależy od ciebie.

-Kto powiedział ze masz mi służyć? Po prostu stał byś u mego boku nic więcej.
Odsunęła się od niego, znów nawijał o tym ze go stworzono. Zaczynało ją to nudzić, a wtedy najpewniej sobie pójdzie.
-Mogę pomóc ci odnaleźć ową osobę która cie stworzyła.
Powiedziała, patrzyła na niego i w tej samej chwili moc którą miał chłopak zaczęła znikać.
-Choć z drugiej strony dalej będziesz mógł polować na te swoje wiedźmy, mogę ci mówić gdzie są.

-Nie to nie, więc siedź tu. Lecz nie proś mnie potem.
Odwróciła się do niego plecami, coś jej się tu nie podobało zastrzygła uszami. I co się stało? Zauważyła grupę ludzi, i nie tylko byli też technicy. Warknęła jak lis, lecz bez ogonów nie za wiele będzie mogła zrobić.

Otoczyli ją, lecz ona nawet się nie ruszyła bo po co.
-Nędzne ścierwa.
Mruknęła tylko, nagle dym i nie było jej widać. Każdy dostał z kuli ognia, i zwijali się z bólu nie wiadomo jak. Ona stała teraz na dachu budynku.
-Tylko na tyle was stać.

Stała tak, ale nadal jej coś nie pasowało. To było za łatwe zwycięstwo.
-A więc to tak.
Mruknęła pod nosem i zmrużyła oczy. No tak on tez na nią polował, przecież jakby złapali ją mieli by broń ostateczną. Ale ona się tak łatwo nie da, jej moc zaczęła rosnąć. A demon mógł poczuć jakby coś się w niej budziło.